Hayatım nerede başlar ? Doğduğumda mı, anlamlandığında mı? Ya yanılıyorsam ! Daha deneyimlemeye bile geçmeden zayıf varsayımları beni alaşağı ediyor. Defalarca evrim geçiriyor fikirlerim. Ok gibi fırlıyorlar zihnimden. Kimi havada çarpışıyor, kimi duvara tosluyor. Savaştan çıkmış bir harabe, bir enkaz… Vay be ! O ihtişamlı yapı ne hale gelmiş ! Karanlık her yer, toz toprak... Yolumu, patikaya sapan çizgiler belirliyor. Acıyan, beynim mi, yoksa fikirlerim mi ? Kulaklarımdaki çığlıklar azaldıkça, sağ kalan fikirlerimi duyabiliyorum. Suçlular bir daha aklıma gelmeyerek cezasını çekiyor; çürüyenler ise günahın sonsuzluğunu…